خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌‏اند، وعده داده كه حتماً آنان را در اين سرزمين جانشين خود قرار دهد؛ همانگونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند جانشين خود قرار داد، و آن دينى را كه برايشان پسنديده است به سودشان مستقر كند، و بيمشان را به ايمنى مبدل گرداند، تا مرا عبادت كنند و چيزى را با من شريك نگردانند... 1

     هفت روز از اربعین سیدالشهداء می‌گذرد و هفت روز از شهادت مظلومانه عزادارانش در نیجریه. عزادارانی که گناهشان حق‌طلبی و عدالت‌خواهی بود و اینکه می‌خواستند همچون سرور و سالار آزادگان و شهیدان، آزادانه خدا را بپرستند و سرِ طاعت مقابل ظالم خم نکنند. هفت روز از عروجشان می‌گذرد و هفت روز است که رسانه‌های غربی و مدعی حقوق بشر و جایزه‌داران صلح نوبل و دیده‌بان حقوق بشر و... همگی با هم خفه شده‌اند. نه اینکه تنها این هفت روز باشد که صدا ندارند، نه، عمری است که این دهن به مزدان غیرت ندارند. اگر در گوشه‌ای از دنیا عدسی نپخته زیر دندان یک جاسوس آمریکایی، بهایی، همجنس‌باز، فاحشه و... می‌رفت، اینها کمپین می‌گرفتند و عده‌ای تیشرت‌پوش و شمع به دست تجمع می‌کردند و شعار می‌دادند که ما همان عدس نخورده‌ایم. شوخی مسخره دنیای نیولیبرال، مضحکه‌بازی با این عروسک‌هاست. سگی در شهری می‌میرد و مارمولکی در حال انقراض است و این عده پلاکارد می‌نویسند که «همان سگ و مارمولک» هستند ولی روزانه صدها نفر در آمریکا و اروپا از فقر و تیر پلیس و ظلم حکومت کشته می‌شوند و در آسیا و آفریقا نیز ده‌ها هزار نفر به خاطر آزادی کشته می‌شوند و صدایی از مدعیان درنمی‌آید.

     هفت روز از شهادت غریبانه عزاداران حسین در نیجریه می‌گذرد و زبان سازمان ملل هم هنوز لال است. توقعی نیست از سازمانی که قارون‌ها دهانش را با پول بستند. اصلاً این سازمان بنا شده است تا پیگیر منافع استکبار باشد نه مردم جهان. سازمان ملل برای محکوم کردن کشورهای آزاد است و گاهی اگر رأی منفی به تحریم کوبا می‌دهند، ضمانت اجرایی‌اش به اندازه‌ای هست که آمریکا و اسرائیل از آن سر باز زنند و اتفاقی نیفتد. مگر برجام سند قانونی و توافقنامه رسمی نبود؟ سازمان ملل با دولت بی‌فرهنگ آمریکا چه کرد؟ سال‌هاست که نیجریه با زحمات شیخ زکزاکی عزیز، با اسلام ناب آشنا شده و میلیون‌ها نفر دلداده خاندان پیامبر مکرم اسلام شده‌اند و زلال اندیشه اسلام را شنیده و همچون جدشان «جون» به «هل من ناصر» حسین، لبیک گفته‌اند و راه او می‌پویند. و چندسالی است که غده سرطانی صهیون و آل‌سعود، بر حکومت آن کشور چنبره زده و با تهدید و تطمیع، آنها را به کشتار مؤمنین گماشته اند و آنها هم به هر بهانه‌ای به شیعیان می‌تازند و اسیر می‌گیرند و جوی خون به راه می‌اندازند اما، آنچه که در نیجریه اتفاق می‌افتد بی‌شباهت به پیش از انقلاب اسلامی ایران نیست و موسپیدکردگان انقلاب ایران خوب به یاد دارند که رژیم دست‌نشانده پهلوی چگونه به‌ اشارت اربابانش، خون هموطنان را می‌ریخت. عاقبتش چه شد؟

     مردم جهان 13 آبان 97 ایران را دیدند و دیدند که چگونه مردمان باغیرتش برای دفاع از آرمان و کیان خود سینه سپر می‌کنند. امروز اگر مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل، شعار نهادینه‌شده مردم ایران شده است و مردم ایران با اقتدار کامل، چهل سال است آمریکا و اسرائیل و انگلیس را به زمین کشیده و به دنبال خود می‌کشند، نتیجه مبارزه و جهادی است که اجداد و پدرانشان کرده‌اند و اینان میراث‌داران باوفای گذشتگان‌اند. ایران امروز چهل‌سالگی خود را در شرایطی جشن می‌گیرد و شکستن هیمنه آمریکا در 13 آبان را گرامی می‌دارد و پرچم آمریکا را که نماد نحس استکبار شده است به آتش می‌کشد، که شیطان بزرگ هرچه توانسته و داشته و به فکرش رسیده را به میدان آورده و نتیجه‌اش این شده است که دانش‌آموزان دهه نودی هم به خباثت و پلیدی آمریکا پی برده‌اند و فهمیده‌اند که هر که در کاخ سفید می‌نشیند، عقرب جراره و روبه مکاره است و چون چوپان دروغگو قابل اطمینان و اعتماد نیست. و این لطف خداست که تربیت‌یافتگان خمینی و خامنه‌ای، در دشمن‌شناسی، حاذق شده‌اند و حتی تقلای کدخداخواهان برای بزک عفریته شرارت، با برجام و FATF و غیرآن نیز بی‌اثر است و باز هم منفعتش را به کیسه انقلاب می‌ریزد.

    اکنون، برادر و خواهر سیه‌چرده نیجریه‌ای که در خون سرختان آرام گرفتید، خوشا به حالتان و ای‌کاش در کنارتان بودیم و از انقلابمان برایتان می‌گفتیم و از راه رفته و از سختی مبارزه تا شیرینی پیروزی و آزادی و از جای شهدا که خالی است. از اینکه ما برای آنکه ایران گوهری تابان شود، خون دل‌ها خورده‌ایم و برای آنکه خانه خوبان شود، رنج دوران برده‌ایم و امروز شما در راه دیروز برادران و خواهرانتان که همان راه سیدالشهداء و جوانمردان است قدم گذارده‌اید. قدم‌هایی استوار که غیظ کفار را به همراه داشته و دارد و در ذهن و برنامه پلیدشان اخلال می‌کند و نباید از غیظ آنها هراسید که توصیه خداوند همین است که به فداییان رسول و دین خدا فرمود:... هيچ تشنگى و رنج و گرسنگي در راه خدا به آنان نمى‌‏رسد و در هيچ مكانى كه كافران را به خشم مى‌‏آورد قدم نمى‌گذارند و از دشمن غنيمتى به دست نمى‌‏آورند مگر اينكه به سبب آن، عمل صالحى براى آنان نوشته مى‌شود، چون‌که خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى‌‏كند.2 بدانید که اگر تن‌هایمان از شما دور است ولی جان‌ها و دل‌هایمان با شماست و دعای خیرمان بدرقه شما و اهل یمن و تمام اهل حقی که برای خدا با دشمنان خدا می‌جنگند. شما مجاهدان، آرامش خفاشان و شب‌پرستان را پریشان کرده‌اید و ای‌کاش در این فیض عظیم شریکتان بودیم.

     حسینیان شهید، به خون گرمتان سوگند، قاتلین شما تقاص جنایتشان را به سختی خواهند داد و خونتان در تاریخ گم نخواهد شد. ما معجزه پیروزی خون بر شمشیر را بارها و بارها دیده‌ایم و دیده‌ایم که کاخ ابن زیاد مزبله است و خرابه شام، زیارتگاه مؤمنین و خداجویان. دیده‌ایم که چگونه خدای مظلومان، هیمنه قلدری چون رضاشاه را که نفس مردم را بریده بود، به ذلت کشاند و آنها که او را به ملت تحمیل کردند، خودشان تبعیدش کردند. و دیدیم که محمدرضای پهلوی که ایران را به آمریکا و صهیون، مفت فروخته بود، چگونه و با چه ذلتی بیرون انداخته شد. و دیدیم که خدای قاهر متعال، چگونه دست و بال آمریکا و اذنابش را از ایران عزیز برید و 65 هزار مستشار و وابسته‌اش را از این خاک عزیز تاراند. و از 13 آبان، خاطره‌ها داریم. دیدیم در 13 آبان 43 که خمینی کبیر علم مبارزه را در مقابله با زیاده‌خواهی آمریکا افراشت و تبعید شد، چگونه عزتمندانه به ایران بازگشت و حکومت فاسدان را برچید و دیدیم که خون شهدای دانش‌آموز تظاهر‌کننده در13 آبان 57 چگونه جواب داد. و جاسوسخانه آمریکا، چگونه توسط دانشجویان ایرانی، تسخیر شد و 52 آمریکایی که در ایران ادعای خدایی داشتند، کت و بال بسته در دست مردم افتادند و آمریکا در طبس هم غلطی نکرد و گروگان‌ها با قراردادی که هنوز پرونده باز دارد و باید بررسی شود با ذلت از ایران اخراج شدند.

      برادر و خواهر مجاهد عزیزم در نیجریه و یمن، نگاه کنید که چگونه ایران چهل‌سالگی انقلاب خود را جشن می‌گیرد و پرنفس‌تر از روز اول پا بر آمریکا و صهیون می‌کشد. نتیجه آن مجاهدت‌ها همین آزادی‌ها و ثمره خون شهدایمان همین پیروزیهاست. ایران مقتدر امروز، منشأ انقلابات استکبارستیز در جهان است و امید محرومان و آرزوی مستضعفان. ما چهل سال است امور خود را خود اداره می‌کنیم و خود تصمیم می‌گیریم. چهل سال است که دشمن وعده سقوط شش ماه و یکساله‌مان را داده است و ببین که هر روز قوی‌تر از دیروزیم. چهل سال است مهم‌ترین دغدغه جهانِ سلطه، اسقاط ایران است و ما هر روز به‌روزتر و نوتر می‌شویم. چهل سال است که دشمن هرچه در چنته داشته را رو کرده و میلیاردها میلیارد دلار خرج شکست ما کرده است و اکنون رؤسای‌شان یکی پس از دیگری یا کفن می‌پوسانند و یا منزوی می‌شوند و صاحب‌نظراتشان، سخن خود را پس می‌گیرند و... رهبر امروز ما برنامه 50 ساله را ابلاغ می‌کند.

    آمریکا و انگلیس و صهیون، در گذشته‌ای نه‌چندان دور بود که قلاده‌دریده‌ای به نام صدام را به جان ایران انداختند و امروز طبق همان وعده خدا که بیم بندگان ستمدیده را به امید تبدیل می‌سازد، گور صدام گم شد و امروز مردم عراق در ایران به زیارت امام خود می‌آیند و عراقیان نیز در امنیت و آزادی، پذیرای برادران ایرانی خود هستند و در میان تصاویر شهدای خود در جنگ با آمریکا و داعش، تصاویر رهبران ایران را گذاشته‌اند. در سوریه هم همین است و با اراده الهیِ ایران و با مجاهدت مدافعان حرم ایرانی و افغانی و پاکستانی و لبنانی و عراقی و البته سوری، سوریه را از زیر دست و پای وهابیت و تروریسم بیرون کشید و به جهان اسلام برگرداند. در لبنان هم همین شد و در فلسطین هم همین می‌شود و به امید خدا در نیجریه و یمن هم قطعاً همین خواهد شد که این وعده خداست که «... اگر صبر كنيد و پرهيزگارى نماييد، نيرنگشان هيچ زيانى به شما نمى‌‏رساند؛ يقيناً خداوند به آنچه مى‌كنند احاطه دارد»3 و پیروزی بعدی در نیجریه و یمن خواهد بود و کشورهایتان به خانه خوبان تبدیل می‌شود. إن‌شاءالله.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- سوره نور آیه 55
2- لایصیبهم ظما و لانصب و لا مخمصه فی سبیل‌الله و لا یطون موطئا یغیظ‌الکفار و لاینالون من عدو نیلا الا کتب لهم به عمل صالح ان‌الله لایضیع اجرالمحسنین. سوره توبه آیه 120
3- ... و ان تصبروا و تتقوا لایضرکم کیدهم شیئا ان‌الله بما یعملون محیط. سوره آل‌عمران آیه 120

منتشر شده در سرمقاله روزنامه کیهان مورخ 97/8/15

... إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدىً^[1] 

    چهل روز از مصیبت عاشورا می گذرد، نَه 1379 سال. عاشورا نَه هر سال که روزبه روز تکرار و تازه می شود و خون، به رگهای خشکیده یا بریده می دواند. اصلاً خون حسین می جوشد و خشکیدنی که نیست، مثل داغی که با شهادتش بر دل و جگر آزادگان و جوانمردان افتاده و افسردنی نیست. گویی خون او در رگهای همه مظلومان است و این اصلاً عجیب نیست. مگر نه اینکه او خون خدا و پسر خون خداست؟ و مگر نه اینکه تمام انسانها روح و فطرتی خدایی دارند و از نفخه الهی معطرند؟ و مگر سخن حسین را همه نمی فهمند و مردمان سیاه و سفید و زرد و قرمز و زن و مرد و شیعه و غیر از آن، همه در برابر عزت و مظلومیتش تعظیم نمی کنند؟ و مگر شاعر نگفت" این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟ این چه شمعی است که عالم همه پروانه اوست؟ واقعیت اینست که حسین فراتر از اندیشه هاست. او بر زمان است نه در زمان و نه محصورِ در مکان. حقیقت است که حسین، حقیقت حیات و هستیِ هستی است و زندگیِ بی او، عطر بی بو و چراغ بی سوست و عبثی تو در توست.

     حسین بن علی علیه السلام ریسمان نجاتی است که یوسف جانهای گرفتار آمده در چاه های گمراهی و ضلالت را بیرون می کشد و به حشمت و سعادت می رساند. نورافکن هدایتی است که سیاهچال دنیا را می توان با نورش منور کرد و راه از چاه بازشناخت و از هول و هراس و هوی و هوس رهید. حسین مونس دلهای غمگین است و زمزمه نام او آرام بی قراران. با او زندگی زیبا و بی او طاقت فرساست. حسین اصل آرامش است و این تلاطمها که می بینید برای رسیدن به اوست. او کشته شد تا بندگان خدا راه را از بیراه بشناسند و از جهالت و حیرانی گمراهی برهند. عشق او محور الفت است و "حب الحسین" است که "یجمعنا". هرکه مسافر کشتی اوست در جمع یاران است و بریده از اغیار. صاحب کشتیِ سریع و وسیع نجات است و هنوز هم صدای مهربانش به گوش می رسد که در تلاطم امواج کوه پیکر مصائب و مشکلات و فتن فتانانِ این دارِ مکافات، ماندگان و درماندگان را به لهجه ای صمیمی و پدرانه صلا می دهد که " يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا وَ لا تَكُنْ مَعَ الْكافِرين‏"^[2]

    چهل روز از شهادتش می گذرد و هنوز دلمان دنبال او می گردد. در هر مصیبتی برای او می گرییم و در هر مشکلی به او پناه می بریم. مردم خداجو، آب خوردن خود را نیز به نام این ناخدا گره بسته اند، برخلاف کدخداجویان که به اشاره کدخدایانِ نادرست چشم دارند و نمی دانند که دنیا از آنِ حسین است و لشگر اول دنیا لشگر پیاده نظام اربعینی حسین است. اربعین را نگاه کنید و از این عزت، بال بگیرید.20میلیون خونخواه و عاشق حسین در سرما و گرما و بی اذن هیچکس و با امید به خدا، ده ها کیلومتر را پیاده طی می کنند، برای چه؟ این عجیب نیست؟ حتماً عجیب است و اصلاً حال و روز این روزهای دنیا، طبیعی نیست. دوستان حسین حق دارند که حسین را امام خود بدانند و دشمنان نیز حق دارند که بترسند. بنی اسرائیل را ببینید که از تورقوز آباد ما هم می ترسد. پریشانی آمریکا را ببینید که با میزی پر از گزینه های سوخته، در قرن 21، به روش اعراب جاهلی در شعب ابیطالب، می خواهد ایران را متوقف کند و نمی داند که خدای موسی و محمد علیهمالسلام، اینبار اراده کرده است مردم مؤمن ایران را از نیل خروشان و شِعب سوزان، گذر دهد و به قله های افتخار و آرامش برساند.

    دشمن حق دارد که بترسد. آل سعودی که تمام تلاشش اینست که گاو شیرده خوبی باشد را بنگرید که جواب قلم را چگونه با اره می دهد. میانمار را و یمن را و افغانستان را و ... را ببینید و ارتش آفت خورده نیجریه را بنگرید که چگونه شرفش را به سرطانِ صهیون می فروشد و عزاداران شریفِ حسینی را سفاکانه و دستپاچه به خون می کشد و کینه بر کینه ما می افزاید و عشقمان به مردم مظلوم نیجریه را برمی افروزد. خدای مردم نیجریه بزرگ است و نظاره گر. او برکت می دهد و مردم نیز دانسته اند برای درِّ ثمین و سمین اسلام و آزادی باید هزینه داد. مثل مردم ایران که کوله باری پر از افتخارات و هزینه و وظیفه بر دوش دارد. ابلاغ "حسینی بمان و حسینی بمیر". این رمز حیات است و راز ممات دشمن. و تکرار و تکرار و تکرار تاریخ. ندیدیم که خدا چگونه بلالِ حبشیِ "اَحد اَحد"گو را از زیر پای ابوجهل و ابوسفیان بیرون کشید و در بالای کعبه به اذان گفتن گمارد؟ نشنیده اند که عاقبت نمرود و فرعون و قارون چه شد؟ نفهمیدند یزید مُرد و این حسین است که هنوز زنده است و پرچمش دراهتزاز؟ کربلا امروز مرکز عالم است و 20 میلیون میهمان و زائر دارد، گور یزید کو؟

    کاروان اربعین رفته ها از کربلا بازگشتند و بوی حبیب به خود دارند. خوشا به سعادتتان و مرحبا به عزمتان. حجتان قبول و سعیتان مشکور که فرموده اند"زیارت حسین ثواب هزار هزار تمتع و عمره مقبول دارد و زائر حسین با خدا در عرش ملاقات کرده است و با رسولش مصافحه نموده است." یالیتنا کنا معکم فنفوز معکم فوزا عظیماً. اربعین امسال 20 میلیون حسینی در عراق داشت و میلیونهای دیگر در خیابانهای تهران و ایران و هند و پاکستان و آذربایجان و سوریه و اروپا و ... و آخ از جگر پرخونمان برای مظلومین نیجریه و یمن. نفرین بر اول و آخر آن آزادی که منادی اش آمریکا و انگلیس و منبع مالی اش آل سعود خبیث است. که نتیجه اش کودکان شکم به پشت چسبیده یمنی و پیکرهای غرق به خون عزاداران نیجریه ای و مردم کباب شده میانمار و جنازه مفقود شده روزنامه نگار منتقد است. و نتیجه اش سکوت خفت بار مدعیان آزادی و حقوق بشر و جریان آزاد اخبار و اطلاعات است. و نتیجه اش توجیه احمقانه نظم نوین آمریکایی توسط غربزدگان است. نظمی که به نام آزادی، افکار مردم را به اسارت می گیرد و رسانه هایش بنگاه دروغ پراکنی و ابزار مزدور مستکبرین و نظام سلطه است.

     راهپیمایی بی نظیر و عجیب اربعین به خاطر احساس خوف و خطر نظام سلطه از این خیزش و حرکت عظیم اسلامی بایکوت می شود. راهپیمایی بازگشت فلسطینان نیز. جنایات آل سعود در یمن و قتل خاشقچی، با رشوه عربستان به سازمان ملل و آمریکا مسکوت می شود. پیشرفت و موفقیت انقلاب اسلامی تحت تأثیر بی تدبیری های دولت، معکوس منتقل می شود. جنایت تروریستها در روز ارتش اهواز مقلوب گفته می شود و ... و به جای همه اینها بر تحریمهای 13 آبان به گونه ای تبلیغ می شود که ترسوها و کاسبان تحریم، تا می توانند از مردم ایران امتیاز بگیرند و به دشمن بدهند. نفرین بر خائنین به دین و میهن و برخائفینِ از دشمن نفرین. برجام را به غیر از قول های محرمانه، با زور رسانه به مردم تحمیل کردند تا حتی مشکل آب خوردن حل شود و همه تحریمها" بالمره" لغو شود و چون ابر ببارد و نتیجه اش" تقریباً هیچ" و تورم بی سابقه و رشد 5 برابری ارز و سکه شد، خدا به داد مردم برسد با  FATFو ملحقاتش که نه رئیس جمهور و نه وزیر خارجه و نه متولی خارجی آن "هیچ تضمینی برای بهتر شدن اوضاع با تصویب آن" نداده اند و به غیر از دشمنان باجگیر، رسانه های قلم به مزد و دلالان دهن به مزد هم به دنبال جوش دادن معامله هستند.

    اینکه گفته می شود کربلا جاری است و دائماً در حال تکرار، همین است. درس واقعی کربلا "هیهات مناالذله" و "مثلی لایبایع مثل یزید" است، و این از آن قماش نیست که پارسال درس مذاکره باشد و امسال به ایستادگی رسیده باشد. تأکید بر زیارت بامعرفت سیدالشهداء که پاداشهای بی شمار و حیرت آور دارد، موضوعی احساسی یا تعصبی کورانه نیست، تأکید بر شناختن دلایل و مشخصات قیام اوست وگرنه در صفحات خوانده و ناخوانده تاریخ کم نبوده اند مظلومینی که به سختی کشته شده و خانواده شان به اسارت رفته اند. آنچه قیام حسین بن علی را از همه قیامهای تاریخ متمایز و مانا کرده است، مشخصات آنست که آنرا از هر لحاظ اسوه نموده و تمام ویژگیهای ممتاز الگوی احسن را با بالاترین امتیاز از آن خود کرده است و قاعده مکرر در مکرر تاریخ را برای نسلهای بعد از خود رمزگشایی نموده است. اینکه فرمود مرگ خونین بهتر از زندگی ننگین است و از عزیزان، ذلت به دور است به همین اشاره دارد که مبادا آزاده ای، شرافت و عزت خود را به امثال یزید و به قیمت ناچیز بفروشد.

    درس عاشورای حسینی درس استقامت است. یعنی هرقدم که عقب نشستی دشمن جلو می کشد و هرچه به خواستش گردن نهادی، بهانه جدید می گیرد. در دوران پس از امیرالمؤمنین علی، از حسن بن علی- بت شکن روز سخت جمل- شجاع تر و آگاه تر و بابصیرت تر کیست؟ مگر کید معاویه را با مردم سست عنصر، در میان نگذاشت آنها را از صلح و سازشِ با او برحذر نداشت؟ و مگر بعد از صلح تحمیلی، همان نشد که او گفته بود؟ مگر معاویه عهدنامه را پاره نکرد و زیرپا نگذاشت؟ و مگر آمریکا با برجام، غیر از این کرد؟ قیام سیدالشهداء تکمیل درسی است که امت لرزان و ترسان، از علی و حسن بن علی نیاموخته بودند. اگر به تحریک عمروعاص ها و اشعث ها در صفین، شمشیر مالک اشتر را از خیمه معاویه دورنکرده بودند و اگر امام حسن را یاری می کردند، تاریخ با خون حسین شرمنده نمی شد. درس حسین اینست که اگر امتی از دستور امامش، سرپیچاند، به ذلت کوفه بی علی و مدینه بی حسن و جهان بی حسین، گرفتار می شوند. مسؤولین باید بدانند که 13 آبان روز به ذلت کشیدن آمریکا توسط مردمانی است " كه به پروردگارشان ايمان آورده و بر هدايتشان افزوديم."^[3]

    حقیقت آن است که بعد از شهادت غریبانه سیدالشهداء، مسیر عالم عوض شده است و خدای مهربان، معجزه‌ای جاویدان برای عاشقان و جوانمردان و حتی ناامیدان و گنهکارانِ پشیمان شده از گناه و معصیت قرار داده است که نامش حسین است. آن عزیزی که حسین را کشتی نجات وسیع و سریع خوانده است، دانسته چه فرموده و ما گنهکاران نیز به تجربه دریافته و فهمیده‌ایم که کشتی حسین، به غیر از اینها که فرموده‌اند، کوتاه‌ترینِ راه‌ها تا خدا را بلد است و با حسین فاطمه، می‌توان ره صد ساله را یک‌شبه طی نمود. یک شبِ جمعه یا یک شبِ عاشورا یا یک روز عرفه و یک روز اربعین و یا هر روزی که دلی مشتاق، برای غربت و مظلومیت حسین و خانواده و اصحابش، چشمی نمناک کند و آهی حزین و حسرت‌آلود نثار بارگاهش کند. حسین کریم است و با کریمان کارها آسان بُوَد. آنکه کنیزش را به جبران شاخه گُلی که به او هدیه داده بود، آزاد می‌کند، می‌تواند و می‌خواهد که ما گرفتاران و اسیران هوی و هوس را به شاخه گُلی ارادتمندانه از عبادت و توبه، از بند نفس و شیطان رها کند. آه حسین! دستم بگیر که از دست رفته‌ام.

     اینکه فرمود بهشت را به بها می‌دهند نه به بهانه درست است ولی درست‌تر آن است که خدای مهربان، برای بخشیدن و بخشودن بندگانش به دنبال بهانه می‌گردد و چه بهانه‌ای بهتر از حسین و اشک برای او که دل‌های جوانمردان و عاشقان و عارفان و گنهکاران، به راحتی بهانه‌اش را می‌گیرند. حسین، دل کلیمی و مسیحی و زردشتی و بودایی را فتح کرده و در قلب اهل سنت جا گرفته است، ما شیعیان که خانه‌زاد اوییم و با خاطرات او بالیده‌ایم، در ارادت و اخلاص و حسِ خوبِ به او، جای خود داریم. ما با حسین راحتیم و خاطرمان آسوده است که اربابمان جوانمرد است. ما که عشق به حسین را از شیر مادر گرفته‌ایم و آه و اشک پدر، ما را سربراه او کرده است، خوب می‌دانیم که محبت او سرمایه روزافزون و مونس تنهایی و عُسرت ماست. اصلاً ارادت و عشق ما به حسینِ فاطمه، دلی است وگرنه هر غم و غصه‌ای بعد از یکی دو ماه، برایمان سرد می‌شود ولی هنوز برای رنج و محنت خاندان رسالت از رسول خاتم تا امام خاتم، غصه داریم و دل‌پریشانیم. هرچند حسین، جنس غمش فرق می‌کند. ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین.

    اربعین است و اجتماع سالانه مؤمنین و جوانمردان و خونخواهانِ اربابِ بی‌کفنان در پیش. اجتماعی که نه سرما می‌شکندش و نه گرما، نه گرسنگی و نه تشنگی و ... و نه گرانی و نه تبهکاری محتکرانِ از یزید بدتری که مایحتاج و رفاهیات زندگی مردم را گروگان منافع مال و مطامع سیاسی خود گرفته‌اند می‌تواند آنها را از حسینشان جدا کند. اصلاً زائران حسین چیز دیگری‌اند. کم‌مؤونه‌اند و پرمعونه. یعنی کم‌خرجند و پرفایده. چقدر از برادران و خواهران عراقی، غذایی را که خود و فرزندانشان در طول سال نمی‌خورند برای زائران اربعین مهیا می‌کنند؟ یک‌سال کار حلال و تلاش شرافتمندانه می کنند تا محرم و صفر، خرج عزای حسین کنند. کارمند و کارگر ایرانی، افغانی، پاکستانی، هندی، لبنانی، سوری و کشمیری و ... را نگاه کنید که در طول سال یک لقمه کمتر می‌خورند تا پس‌اندازشان را خرج سفر اربعین کنند. حق دارند آنها که پول رانت و ربا و احتکار و حقوق نجومی را صرف آنتالیا و تایلند و خرابات می‌کنند، نفهمند و گیج باشند و پرت و پلا گویند. سر شیری را نفهمد گاوِ میش/ جز به شیران کم بگو اسرار خویش/ با حریف سفله نتوان خورد می/ گرچه باشد پادشاه روم و ری.

      25 میلیون زائر حسین که خود را به سختی راه می‌اندازند و رنج سفر به جان می‌خرند و خارهای راه، که به پاهای پرآبله می‌خلند و سر و روی خاک‌آلودی که حکایت سرگشتگی می‌کنند و همه سر به راه حسین نهاده‌اند همه از حرارتی سخن می‌گویند که امام معصوممان فرمود از شهادت حسین در قلوب مؤمنین به یادگار نهاده شده که هیچ‌گاه سرد و ساکت نمی‌شود. بزرگ‌ترین اجتماع بشری در طول تاریخ، بزرگ‌ترین و بیشترین سفره اطعام و نذری که مردم برای یکدیگر گسترده‌اند و بیشترین کار خیر و خیراتی که عالم به خود دیده و معنوی‌ترین جمعی که جهان در عمر خود، به خود دیده است و مهربان‌ترین آدم‌هایی که دست آرزوها و افسانه‌های بشری نیز به آنها نمی‌رسد و خالصانه‌ترین کارهایی که پیغمبران و امامان از ما توقع داشتند و ... تنها در اربعین حسینی دیده و شنیده می‌شود. حقیقت این است که خدا به حسین برکت داده و او را مرکز تحول و تدارک عالم قرار داده است. مادرش مادر آب و پدرش پدر خاک است و خود سفره‌دار عالمیان است و ما تا نفسی هست عزادار حسینیم.

    اربعین حسینی، هرساله حکومت مهدوی را برایمان شفاف‌تر می‌کند و ما را برای حکومت حضرتش تشنه تر. ما را به دنیایی بهتر و برتر رهنمون می‌کند که در آن، رنج و ملالت این دنیا نیست. دنیایی سراسر نور و سرور و مدینه فاضله‌ای که حتی خیالش، در دنیای عطش‌زده و ظلمتکده نئولیبرال و پست مدرن امروزی همچون نسیم خوش و خنکی است که در بیابان سوزان، به گونه جان می‌خورد. دنیای امروز تا وقتی خدا خدا نگوید و راه حسین نپوید، همین زندان و محاق است که هست. برهوتی از اخلاق و انصاف که تربیت‌ یافتگانش حاضرند هشتاد میلیون نفر را برای خم ابروی فرزند خود نادیده بگیرند، و برخی نخبگانش، منافع هشتاد میلیون هموطن و صدها میلیون آیندگان را با کدخدا معامله پنهانی کنند و در پاسخ به امر به معروف و نهی از منکر ولی‌نعمتان خود «همین است که هست» گویند، و برخی دیگر از منتخبانش، منافع همین تعداد را با لج، بار کج می‌کنند و به سوی سراب کدخدا می‌برند، و برخی از متمولینش برای غارت مردم خود، با دشمنِ خونی، همراه می‌شوند، و برخی تازه سر درآورده‌هایش، مرتجع شده و به دوران جاهلیت برگشته‌اند و به جای کسب فهم و فضیلت، به ژن و نژاد خود می‌بالند و با آن کاسبی می‌کنند.

     راهپیمایی 25 میلیون زائر حسینی در شرایطی است که غاصب حرمین شریفین، پس از کشتار صدها میهمان خدا در منا، منتقدانش را با اره ریز ریز می‌کند و بیت‌المال مسلمین را به شیطان بزرگ رشوه می‌دهد. همین «بن سلاخ»های شیرده سعودی، 3-4 سال است خاک یمن را شخم می‌زنند و با تکنولوژی فوق مدرن، سرویس مدرسه 52 کودک از دنیا بی‌خبر را به آتش می‌کشند. و در افغانستان و در کشمیر و در سوریه و در بحرین و در عراق و در نیجریه و در میانمارِ سوزان. و سرکرده بنی اسرائیلیون و غاصب قدس، پس از دریافت گزارش از مراکز تحقیقاتی و اطلاعاتی خود، در تورقوزآباد ایران به دنبال تأسیسات هسته‌ای می‌گردد و از این سطح فهم خود خجالت نمی‌کشد و قماربازی کدخدا شده که مهارتش به جای انسانیت، در تیغ‌زنی و زورگیری ترسوها و دوشیدن گاو سعود است و حماقتش زبانزد مردمان. این وضع حاکمان جهان است که هنوز هم ترسوها و بزدلان، ما را از آنها می‌ترساندند. اگر حسین در زمانِ قیامِ خود فرمود: عَلَي الإِسلام السَّلام إِذ قَد بليت الأُمهًْ بِراعٍ مِثل يزيد1، زائران اربعینی نیز می‌گویند اگر جهان به آفتی چون آمریکا و صهیون و آل سعود مبتلاست پس باید فاتحه عالم و آدم را خواند. این خیل اربعینیون همانهایند که قصد نجات جهان کرده‌اند و از ستمکده تاریک دنیا به سوی نورِ حسین فرار کرده‌اند که فرمود: فَفِرّوا إلی الحسین.

    اربعین رزمایش بزرگ منتظران موعود و مصلح است که به خونخواهی عدل ستمدیده بر ستمگران شوریده‌اند و کربلا را میقات خود کرده‌اند. زمین کوفه و کربلا باید با قدم‌های استوار و مخلصانه بندگان خوبِ خدا، کوبیده شود تا مهیای حضور مهدی فاطمه شود. این قوم خسته‌تن که به اصلاح جهان امیدوارند، با هر قدم خود، لرزه‌ای به کاخ و کبر مستکبران انداخته و پتکی به ستون‌هایش کوفته‌اند. گره کور دنیا را مگر حسین باز کند و ظهور فرزند منتقمش را مهیا کند. مؤمنین حسینی با هر دین و مذهبی که هستند فهمیده‌اند که تنها راه رهایی، مقاومت است و مبارزه. مبارزه با دشمن مشترک انسان‌ها و وحدت حول محور حسین. راهپیمایی بازگشت فلسطینیان را بنگرید که چگونه الگو گرفته‌اند. اینها همه از نفحات صبح است و پیروزیِ نزدیک. روح اماممان شاد که گفت این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است. و البته انقلاب ما را نیز. دنیای امروز پیام انقلاب اسلامی شما را شنیده است مردم. و دیگر کاری از شیطان و اذنابش ساخته نیست. همین 25 میلیون زائر حسین که کابوس صهیون شده است اگر روزی مسیرِ مستقیم خود را ادامه دهند و بعد از زیارت حسین، هوای قبله اول مسلمین کنند، عیدی به اعیاد ربیع‌الاولمان اضافه می‌کنند و تا 22 سال دیگر که وعده داده شده، معطلمان نمی‌گذارند. إن‌شاءالله.

1- وقتی امتی به بلای امیری چون یزید مبتلا شد باید فاتحه اسلام را خواند

سرمقاله روزنامه کیهان مورخ 97/7/27